Monday 31 August 2015

दिनूचे बिल

गोष्ट - दिनूचे बिल

दिनू नावाचा सहा वर्षांच एक मुलगा होता. त्याचे वडील डाँक्टर होते. त्यांचा दवाखाना घराच्या अगदी जवळच असल्यामुळे अधूनमधून दिनू दवाखान्यात जायचा. डाँक्टरांचा मदतनीस  पेशन्ट्ना औषध तयार करून द्यायचा. आणि औषधाचे बिलही द्यायचा. . दिनूला नुकतेच  लिहायला- वाचायला यायला लागले होते. त्यामुळे त्याने एक दिवस असेच एक बिल वाचले. त्यावर लिहिले होते.

पेशन्ट्साठी बिल
३ दिवसांच्या औषधाचे बिल                                            २० रूपये
डाँक्टर पेशन्ट्च्या घरी जाऊन आले त्याची फी                      १००  रू
इंजेक्शन दिले -त्याची फी                                                १५ रूपये
एकूण                                                                         १३५ रूपये
हे वाचून त्याच्या मनात एक कल्पना आली. तो घरी गेला आणि एक कागद काढून त्याने लिहायला सुरूवात केली.

आईसाठी बिल
गेल्या आठवड्यात दुकानातून सामान आणले                          ५ रूपये
खोली आवरली                                                               ३ रूपये
धाकट्या भावाला  बागेत   फिरायला नेले                             ३ रुपये
आईला कामात मदत केली                                                 २ रुपये
शेजारच्या काकूना निरोप सांगितला                                     २ रूपये
        एकूण १५ रूपये

आईच्या खोलीत  जाऊन  त्याने हा कागद तिच्या टेबलावर ठेवलादुसर्‍या दिवशी सकाळी उठून तो बघतो तर काय त्याच्या टेबलावर त्याला एक पाकिट दिसले. त्याने ते उघडून बघितले. त्यात १५ रूपये आणि एक चिठ्ठी होती. पैसे पाहून त्याला खूपच आनंद झाला. त्याने चिठ्ठी उघडून वाचायला सुरूवात केली. आईने लिहिले होते,


दिनुसाठी बिल
दिनुचे आवडते पदार्थ करून त्याला रोज जेवाखायला घालते                                      ० रूपये
दिनूच्या आजारपणात दिवसरात्र त्याची काळजी घेतली                                           ० रूपये
दिनुला लिहा वाचायला शिकवले, गोष्टी सांगितल्या.                                               ० रूपये
त्याला फिरायला-खेळायला नेते                                                                         ० रुपये
        एकूण ० रूपये
एकेक अक्षर लावित दिनूने सगळे वाचलेत्याला त्याचा अर्थही कळला. त्याला स्वतःची लाज वाटली, पैसे तसेच टाकून तो धावतच आईकडे गेला. त्याने आईला मिठी मारली आणि तो रडायला लागला. काही न बोलताच त्याला आणि आईला सर्व काही कळले होते.

(आचार्य अत्रे लिखित ‘दिनूचे बिल’ या गोष्टीवरून)

No comments:

Post a Comment